Terza pagina di test

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Quae ista amicitia est? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ego vero isti, inquam, permitto. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

• Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
• At iam decimum annum in spelunca iacet.
• In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
• Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Neutrum vero, inquit ille.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quid ergo?

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Sed videbimus.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Quid iudicant sensus?

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

1. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
2. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
3. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Reguli reiciendam; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Ea denique omni vita, quae in una virtute consisteret, illam
vitam, quae etiam ceteris rebus, quae essent secundum
naturam, abundaret, magis expetendam non esse, sed magis
sumendam.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;